DUŻA SALA
Gdynia Arena
ul. Kazimierza Górskiego 8
wstęp wolny
Piątek, 9 marca 2018 roku
DZIEŃ FOTOPLASTYKONU, PODRÓŻY I WYCZYNU
Prowadzący: Dariusz Podbereski
11.00-11.05
OTWARCIE 20. OSPŻiA oraz KOLOSÓW (za rok) 2017
11.05-14.00 | BLOK I | Fotoplastykon
Tomasz Gehrke
Rowerem dookoła Bałtyku. W zimie
Z Gdyni do Gdyni przez Litwę, Łotwę, Estonię, Rosję, Finlandię, Szwecję, Danię i
Niemcy. 102 dni w trasie i 7500 km na liczniku. A wszystko to w szlachetnym celu
– by pomóc w zbiórce pieniędzy na rehabilitację 8-letniego Artura, który urodził
się z niedoborem kości udowej. Po drodze: 30-stopniowe mrozy i niebywałe ciepło
ludzkich więzi, lodowy zamek i zorze polarne, a do tego zaskakująca gościnność
szwedzkich strażaków i wizyta w europejskiej stolicy zimowego rowerowania,
fińskim Oulu. Co jeszcze? Niezbite dowody na to, że nie zawsze najzimniej jest
na północy.
Alicja Kubiak, Jan Kurzela
Papua Zachodnia. Ostatnie pokolenie
W Papui Zachodniej, na wybrzeżu Morza Arafura, w wioskach ukrytych pośród
namorzynowych lasów żyją Asmatowie, rdzenni mieszkańcy wyspy, którzy –
szczególnie przedstawiciele starszych pokoleń – do dziś kultywują obyczaje,
jakie towarzyszyły im niezmiennie przez wieki, zanim zaczęła je wypierać
zachodnia kultura. Choć młodych ciągnie do miast i większych wiosek, starsi
wciąż trzymają w domach czaszki i wywołują duchy przodków, by zapewnić sobie
pomyślność, wybijając rytm na misternie zdobionych bębnach, których nie
pozwalają nikomu dotknąć. Alicja Kubiak i Jan Kurzela spędzili z nimi w ubiegłym
roku kilka tygodni, próbując jak najwięcej dowiedzieć się o ich kulturze.
Odwiedzili również znajdujące się w tym samym rejonie wioski Korowajów i Dani.
Monika Picz
Szlakiem Kolorado przez Góry Skaliste
Szlak Kolorado rozciąga się z Denver do Durango na dystansie 776 km. W
większości wiedzie po ścieżkach położonych powyżej 3000 m n.p.m., a jego
najwyższy punkt mierzy 4045 m. Latem 2017 r. Monika Picz przeszła go z południa
na północ w 25 dni, pokonując łącznie 27,5 tys. m przewyższeń. Podziwiała
wspaniałe widoki Gór Skalistych, wędrowała przez lasy, wzdłuż rzek i brzegów
jezior, mijała też opuszczone kopalnie i górskie osiedla – pozostałości po
gorączce złota – oraz miejsca kultu rdzennych mieszkańców Ameryki. Szła sama,
ale na szlaku nie była samotna, codziennie spotykała bowiem wielu niesamowitych
wędrowców z całego świata. Najdłuższy dzienny dystans, jaki przemierzyła, to 60
km. Podróż zakończyła w przepięknym Waterton Canyon na przedmieściach Denver.
Ewa Banaszek, Maciej Sodkiewicz
Lodowe Krainy. Grenlandia Wschodnia 2014-2017
Konsekwentna, czteroletnia eksploracja wschodnich wybrzeży Grenlandii stalowym
jachtem, której celem było poznanie życia Inuitów z wszystkich sześciu
znajdujących się tam zamieszkanych osad: Tasiilaq, Kulusuk, Isortoq, Kungmmiut,
Sermiligaaq, Tiniteqilaaq oraz Ittoqqortoormiit. Choć rdzenni mieszkańcy
Grenlandii od dawna już ubierają się w dżinsy i puchowe kurtki, mieszkają zaś
nie w igloo, lecz w kolorowych domkach jakby wprost przeniesionych ze
Skandynawii, warunki, w jakich żyją, nieodmiennie pozostają bardzo trudne.
Polskim żeglarzom udało się zdobyć ich zaufanie, dzięki czemu przyglądali się z
bliska polowaniu na wieloryby, dotarli do obozów myśliwskich w głębi fiordu
Kangertittivaq, zwiedzili opuszczoną amerykańską bazę lotniczą oraz brali udział
w świętach lokalnej społeczności.
Grzegorz Dzik
Samotny trawers Półwyspu Skandynawskiego
Ponad rok w podróży i ok. 5000 km pokonanych wyłącznie siłą własnych mięśni (i
grawitacji). Grzegorz Dzik, który Skandynawię poznaje od 10 lat, wędrując jej
drogami i bezdrożami, w 2016 roku zdecydował się przemierzyć ją w całości. Spod
latarni morskiej w Lindesnes na południowym wybrzeżu Norwegii wyruszył ku
Nordkinn, najdalej na północ wysuniętemu skrawkowi lądu kontynentalnej Europy,
by stamtąd skierować się na południe, do Helsinek. Unikał szlaków turystycznych
i niezależnie od pogody spał w namiocie. Przez Norwegię i Szwecję wędrował
pieszo z plecakiem i ultralekkim pontonem, następnie na nartach (z pulkami), w
Finlandii zaś korzystał ze składanego canoe. Po tym, jak został okradziony,
ostatnie 900 km pokonał, biegnąc... maraton dziennie. W realizacji ambitnego
celu nie przeszkodziło mu nawet naderwanie mięśnia, przez które musiał przerwać
wyprawę na 2 miesiące. Wrócił i dopiął swego.
14.00-14.20 | PRZERWA
14.20-16.35 | BLOK II
Dariusz Bukowski
Wstań i jedź. Z Australii do Polski
Najpierw było 7 lat wymówek. Tyle czasu Dariusz Bukowski myślał o samodzielnej
motocyklowej podróży przez świat. A im więcej myślał, tym więcej znajdował
powodów, by nie jechać. Wreszcie pomogły okoliczności. Wytypowany do zwolnień
grupowych i w ten sposób uwolniony z kieratu Bukowski poleciał do Australii z
zamiarem powrotu do Polski na motocyklu. Początki miał trudne, brakowało mu
doświadczenia, pierwszy dzień w outbacku obfitował w wywrotki. Ale im więcej
kilometrów pojawiało się na liczniku, tym większą czerpał przyjemność z jazdy. Z
Australii przedostał się na Timor Wschodni, stamtąd przez wyspy indonezyjskie
dojechał do Indochin, ruszył w Himalaje, a następnie wymarzoną Karakorum Highway
do Chin i Kirgistanu. Wędrówkę zakończył po blisko pół roku w Sopocie. Gdy
zaparkował pod domem, licznik wskazywał 42 tys. km.
Krzysztof Story
#Za drzwiami: Polska pod jednym adresem
Oryginalny pomysł na podróż: objechać Polskę rowerem, by w każdej miejscowości
odwiedzić ten sam adres. Latem 2017 roku Krzysztof Story spędził w drodze 52
dni, przemierzył 3851 km i dotarł do każdego z 16 województw. Wszędzie próbował
odnaleźć tę samą ulicę i ten sam numer domu. Pukał (i nadal puka, bo na letniej
wyprawie nie poprzestał) do obcych drzwi i zbierał historie tych, którzy za nimi
mieszkają. Wpuściło go do siebie prawie pięćdziesiąt osób. Rozmawiał z
pielęgniarkami i chorymi, z nauczycielami i pijakami, żołnierzami i artystami,
biednymi i bogatymi, starymi i młodymi, na wsiach i w miastach. O co ich pytał?
Czego dowiedział się o współczesnej Polsce i Polakach? O tym opowie w Gdyni.
Zbigniew Czajka, Jan Kostuch
Fatima 2017. Rowerami przez Europę
Z Portugalii do Gdańska przez... Nordkapp i Moskwę w stulecie objawień
fatimskich. Dwóch rowerzystów, wspomaganych na niektórych etapach podróży przez
kilkoro przyjaciół, narzuciło sobie mordercze tempo, by w niespełna dwa miesiące
pokonać na jednośladach z górą 11 tys. km przez 14 europejskich państw. Zdarzało
im się jechać po 14-15 godzin na dobę i spać zaledwie 4 lub 5. Największym
wyzwaniem, wskutek problemów zdrowotnych Janka, okazały się Alpy, ale ciężko
bywało też na nizinach. Gdy wydawało się, że już dłużej nie dadzą rady, spotkali
anioła. Miał na imię Jakub, mieszkał w Arhus i przywrócił sprawność ich
zajechanym niemal do cna rowerom. Niezwykła pielgrzymka, wspaniali ludzie na
szlaku i mnóstwo dobra.
Michał Szczęśniak
Ameryka Południowa. Droga w dwóch kierunkach
Nie planował, ile czasu spędzi w drodze, bilet do Argentyny kupił więc w jedną
stronę. Okazało się, że podróż zajęła mu prawie 3 lata. Podróżując, pracował
jako wolontariusz oraz sprzedawał rękodzieło, którego nauczył się od ulicznych
artystów, i w ten sposób zarabiał na realizację swoich marzeń. Przemieszczając
się głównie autostopem, zobaczył najpiękniejsze miejsca Ameryki Południowej,
„załapał” się też jako załogant na trzy wyprawy żeglarskie – na Antarktydę,
Falklandy i Galapagos. Przemierzył 22,5 tys. km po lądzie oraz ponad 4,5 tys.
mil morskich po Atlantyku i Oceanie Spokojnym, ale podróżował również w głąb
siebie: uczestnicząc w tradycyjnych rytuałach oraz codziennie przezwyciężając
swoje lęki i ograniczenia.
16.35-16.55 | PRZERWA
16.55-19.45 | BLOK III
Łukasz Supergan
Alpejski Trawers
Jak zwykle, czyli: pieszo, samotnie i na długim dystansie. Latem 2017 roku
Łukasz Supergan, wytrawny piechur już dwukrotnie wyróżniany na Kolosach, wybrał
się w Alpy. Zamierzał przejść ich najdłuższy szlak – Via Alpina – liczący 2631
km z Monako do Triestu. Gwałtowne nadejście jesieni, opady śniegu i
niedostępność wysokich partii Dolomitów i Alp Julijskich zmusiły go do zmiany
planów. Zamiast nad Adriatyk, skierował się nad Dunaj, a zamiast Via Alpiny,
przeszedł wzdłuż całe Alpy, kończąc marsz w Wiedniu. Trawers największego
łańcucha górskiego w Europie zajął mu 64 dni, w trakcie których przewędrował ok.
2000 km, pokonując przy tym kilkadziesiąt kilometrów przewyższeń. I oczywiście
zrobił to „na lekko” – z zaledwie 7-kilogramowym plecakiem (plus jedzenie,
paliwo i aparat).
Maciej Tarasin, Michał Dzikowski, Dominik Szczepański
Wyprawa do „Kaplicy Sykstyńskiej” Amazonii
Trzech Polaków i Irlandczyk Shane Young w samym sercu amazońskiej puszczy, czyli
trzecia próba dotarcia do Sanktuarium Jaguara – niezwykłych malowideł
pokrywających ściany tepui w kolumbijskim Parku Narodowym Chiribiquete. Wreszcie
zwieńczona sukcesem (w 2014 roku podróżników zatrzymali partyzanci FARC, rok
później wyprawa zakończyła się, gdy jednego z uczestników ukąsił wąż). By
zobaczyć liczące nawet 20 tys. lat rysunki przedstawiające jaguary, tapiry,
żaby, wielkie nietoperze, kapibary, wojowników, szamanów czy oniryczne drzewa z
nieznanymi owocami – wszystkie utrzymane w niepokojącym, halucynogennym stylu –
spłynęli na wiosłach Rio Ajaju. W trzy tygodnie przemierzyli 525 km na
packcraftach (lekkich, jednoosobowych pontonach) i przeszli 35 km przez las
deszczowy. Przywieźli niesztampowe opowieści i fenomenalne zdjęcia.
Romuald Koperski
Rejs „Pianisty”. Atlantyk solo łodzią wiosłową
Samotny rejs przez ocean 6-metrową łodzią wiosłową ze sterem na sznurkach, bez
automatycznego pilota i kuchni. Jesienią 2016 roku Romuald Koperski wyruszył na
zachód z Teneryfy, by po 77 dniach spędzonych na morzu 16 stycznia 2017 roku
przybić do wymarzonego portu na wyspie Tobago. Przemierzył prawie 6 tys. km,
lecz podróż odbył nie tylko w przestrzeni, ale i w głąb siebie. Płynąc szlakiem
średniowiecznych żeglarzy, zainspirowany łodzią, jako wynalazkiem i sposobem
przemieszczania się starszym niż koło, dotarł do obszarów podświadomości,
których istnienie wcześniej tylko przeczuwał. Przeżył dwa poważne wypadki (łódź
przewróciła się i zaczęła nabierać wody), zdarzało mu się płynąć w kierunku
odwrotnym do zamierzonego, ale nie zwątpił, dzięki czemu z wyprawy powrócił
odmieniony.
Kamila Kielar
Pacific Crest Trial. Rok lodu i ognia
Rok 2017 był to dziwny rok. Przynajmniej na jednym z najpiękniejszych szlaków
trekkingowych na świecie, biegnącym przez ponad 4000 km od pustyń na pograniczu
meksykańsko-amerykańskim, przez góry Sierra Nevada, północną Kalifornię, Oregon
i Waszyngton aż do granicy USA z Kanadą: rekordowe od 30 lat opady śniegu,
śmiertelnie niebezpiecznie wezbrane rzeki i jedne z największych pożarów w
historii. A do tego cały katalog ludzkich zachowań – od małości i podłości po
prawdziwe braterstwo i bohaterstwo. Kamila Kielar, której przedstawiać nie
trzeba (na Kolosach 2015 wyróżnienie w kategorii „Podróże” i nagroda
publiczności za najlepszą prezentację), nie tylko przeszła w ubiegłym roku cały
szlak PCT (z nawiązką, a poza krótkim odcinkiem także samotnie), lecz w trakcie
5-miesięcznej wędrówki z reporterską ciekawością wszystkiemu bacznie się
przyglądała. I umie to opowiedzieć.
Tomasz Wojtowicz
Cessną dookoła świata
Awionetką (małą cessną 152) z Nowego Jorku przez Grenlandię i Islandię do...
Suwałk?! W pojedynkę? Tomasz Wojtowicz to zrobił, ale było mu mało. Zawodowy
pilot helikoptera, na Podlasiu zatrudnił się w Lotniczym Pogotowiu Ratunkowym,
polatał trochę nad Polską, aż w końcu uznał, że czas ruszać dalej, oczywiście w
taki sam sposób – maleńkim samolotem odkupionym kiedyś od instruktora, u którego
uczył się latać. Najpierw z Suwałk do Grecji, następnie przez Egipt, Emiraty i
Pakistan do Tajlandii, a potem na ostatni etap: przez Filipiny, Okinawę
(Japończycy nie wierzyli, że na ich lotnisku wylądowała tak mała jednostka),
Sachalin, Magadan i Alaskę z powrotem nad „Wielkie Jabłko”. Łącznie ponad 20
tys. mil, 240 godzin w powietrzu (licząc tylko te spędzone w locie „po trasie”)
i 25 krajów, w których lądował. Trzy lata niesamowitej przygody i zapierających
dech widoków.
19.45-20.05 | PRZERWA
20.05-22.20 | BLOK IV
Magdalena Konik
Pasterskie życie w Tuszetii
To nie była podróż. To było prawdziwe życie. Magdalena Konik dokonała rzeczy
niebywałej: zdobyła zaufanie tuszeckich pasterzy i przez całe lato mieszkała
wraz z nimi we wschodniej części gruzińskiego Kaukazu, dzieląc codzienne trudy,
uczestnicząc w świętach, ucząc się tuszeckiego dialektu oraz pracując – najpierw
pomagając pasterzom przy stadach owiec i koni, a następnie jako przewodnik w
Parku Narodowym Tuszetii. Wspólnie z góralami i ich zwierzętami przeszła wiosną
80-kilometrową trasę z Doliny Alazańskiej do Tuszetii, by jesienią wrócić konno
tym samym szlakiem przez przełęcz Abano (2850 m). Z Gruzji przywiozła imponującą
dokumentację fotograficzną oraz dziesiątki godzin zapisanych rozmów z
przedstawicielami społeczności, której udało się zachować tradycyjną kulturę,
łączącą elementy pogańskie i chrześcijańskie.
Agnieszka Dziadek
Pieszo przez Appalachy
Wiodący przez 14 amerykańskich stanów szlak Appalachian Trial liczy 3523 km i
prowadzi z Georgii do Maine wzdłuż głównego grzbietu Appalachów. Jego samotne
przejście zajęło Agnieszce Dziadek cztery miesiące. Zaczęła wiosną, dzięki czemu
w Wirginii mogła podziwiać wspaniale rozkwitające rododendrony i azalie.
Wcześniej, w Tennessee, marsz utrudniła jej powódź. Zmierzając na północ
spotkała mnóstwo dziko żyjących zwierząt (m.in. kilkanaście czarnych
niedźwiedzi) i wcale nie tak wielu wędrujących jak ona piechurów. W monotonnej
Pensylwanii ustanowiła swój dzienny rekord przejścia – 49 km. W New Hampshire i
Maine przedzierała się w deszczu przez góry, pokonując m.in. najtrudniejszą milę
szlaku – Mahoosuc Notch, gdzie musiała się czołgać, pełzać i zsuwać ze skał. Na
deser pozostały jej gęsto usiana jeziorami 100 Mile Wilderness i zdobycie
wieńczącego trasę Mount Katahdin.
Bartłomiej Kaftan, Julia Zabrodzka
Królowe Gwatemali
Wybory reinas indígenas, czyli majańskich królowych, odbywają się w Gwatemali od
kilkudziesięciu lat. Wbrew pozorom nie są to konkursy piękności, bo królową nie
zostaje się na ładne oczy. Reinas reprezentują swoją kulturę, dlatego w
konkurencji liczą się m.in. znajomość rdzennego języka i umiejętności
krasomówcze. Bartłomiej Kaftan i Julia Zabrodzka, którzy od lat dokumentują
życie codzienne współczesnych Majów, nie tylko obserwowali kilka takich
konkursów, ale też odwiedzili rodzinne wsie i miasteczka kilkunastu obecnych i
byłych reinas, rozmawiali z nimi i ich bliskimi, przy okazji poznając osoby
działające na rzecz umocnienia i odrodzenia prześladowanej przez wieki
majańskiej społeczności. W Gdyni pokażą m.in. wyjątkowe portrety królowych.
Maciej Besta
Szczyty samotności: przejście Gór Byrranga
Położone na oblewanym przez morza Oceanu Arktycznego półwyspie Tajmyr Góry
Byrranga to jeden z najmniej poznanych rejonów Syberii i całej Arktyki. Maciej
Besta przeszedł samotnie ich wschodnią część, świadomie decydując się na start z
miejsca, z którego nie miał możliwości powrotu (najbliższa ludzka osada to
odległa o 500 km w linii prostej Chatanga, z której przyleciał helikopterem).
Nie udało mu się też wcześniej odnaleźć żadnych zdjęć ani relacji z wypraw w ten
łańcuch górski. Trasa marszu (ponad 300 km) wiodła przez trudny teren, gdzie
przeważały bagna, pola ostrych kamieni, potrzaskane lodowce, porywiste rzeki, a
wszystko to w ponurej scenerii stalowoszarych grani i pochmurnego nieba.
Samotność przerywana była tylko spotkaniami z wołami piżmowymi i wilkiem. Pełna
izolacja, niezwykły wyczyn i prawdziwa eksploracja.
Sobota, 10 marca 2018 roku
DZIEŃ GÓR, PODRÓŻY, WODY I WYCZYNU
Prowadzący: Sylwia Bukowicka i Radosław „Chopin” Siuda
10.00-12.50 | BLOK V
Piotr Czarniecki
Atomem przez Atlantyk
Samotny rejs przez Atlantyk na 5-metrowym jachcie samodzielnie zbudowanym ze
sklejki w warunkach garażowych. Realizacja młodzieńczego marzenia i dowód na to,
że do organizacji spektakularnych przedsięwzięć nie zawsze potrzeba wielkich
pieniędzy i organizacyjnego zaplecza – czasem wystarczy determinacja,
pomysłowość i wspierająca żona. Piotr Czarniecki do wyprawy przygotowywał się
przez dwa sezony na Bałtyku, aż w końcu jesienią 2016 roku wyruszył w rejs z
Portugalii. Znanym od ponad 500 lat tradycyjnym szlakiem oceanicznym przez Wyspy
Kanaryjskie w niespełna dwa miesiąca dotarł na Karaiby, by zarzucić kotwicę w
zatoce Grand Anse d’Arlet na Martynice. Łącznie przeżeglował podczas wyprawy
3724 mile morskie. Spodobało mu się tak bardzo, że teraz buduje większy jacht,
by w kolejny rejs wyruszyć już wraz z żoną.
Zbigniew Jałocha, Przemysław Domański
Drake 2016/2017. Kurs na Antarktydę
Trwająca ponad rok, wieloetapowa wyprawa Stowarzyszenia „Concept Sailing”
jachtem „Nashachata II” z Europy przez Afrykę, Amerykę Południową, Ocean
Południowy do Antarktyki. 24 etapy, 10 kapitanów, ponad 200 żeglarzy i z górą 26
tys. mil morskich żeglugi od tropików do lodów, aż po szerokość geograficzną
66°40'S, przez wiele dni w padającym nad oceanem śniegu. Po dotarciu do Półwyspu
Antarktycznego, jacht odwiedził trzy bardzo się od siebie różniące stacje
badawcze – ukraińską „Wiernadski”, brytyjską „Port Lockroy” i amerykańską
„Palmer”. Trudy rejsu po najgroźniejszych wodach świata wynagradzały widoki, w
pogodne dni tworzące złudzenie, że „Nashachata II” nie płynie, ale frunie w
powietrzu między lodowcami.
Michał Przywuski
„Wojownik” na Atlantyku. Samotnie przez ocean
Obfitująca w przygody i niespodzianki podróż 5-metrową łodzią klasy „setka” z
Martyniki najpierw przez Karaiby (wspólnie z Małgorzatą Sokołowicz), a potem,
już samotnie, z Long Island przez Atlantyk do Europy. Po drodze nie było łatwo,
a rejs zabrał doświadczonemu żeglarzowi pół roku, ale w końcu, na początku lipca
2017 r., jego „Wojownik” szczęśliwie przybił do brzegu w Lizbonie. Michałowi
Przywuskiemu na długo pozostaną w pamięci złowrogi huk silników tankowców i
kontenerowców, który nocami wypełniał ciemność na oceanie, zmagania z wiatrem
(lub jego brakiem) oraz poranne ataki depresji, z którą poradzić sobie można
tylko dzięki słodyczom.
Michał Palczyński
Arktyczna rozgrzewka
Ambitna przymiarka przed planowanym rejsem przez Przejście Północno-Zachodnie.
Po wyprawie dookoła świata w latach 2013-2016, „Crystal” przeszedł gruntowny
remont i został przystosowany do żeglugi po wodach Arktyki – Michał Palczyński
wyposażył go m.in. w odsalarkę własnego pomysłu, zdolną uzdatniać wodę nawet o
bardzo niskiej temperaturze. W trakcie ponad 5-miesięcznej podróży z Lizbony na
północ Europy (Spitsbergen) i dalej aż na Grenlandię, a potem z powrotem przez
Islandię do Portugalii, jacht przepłynął blisko 9 tys. mil morskich i spędził aż
71 dni w Arktyce (przez cały ten czas ani razu nie zaszło słońce!). Palczyński z
kolejnymi, zmieniającymi się załogami żeglował w najbliższym sąsiedztwie lodu,
po przepłynięciu przez Morze Grenlandzkie i odwiedzeniu Jan Mayen eksplorował
Scoresby Sund, opłynął też gigantyczną wyspę Milne Land, oraz spędził 2 dni w
rybackiej osadzie Ittoqqortoormiit.
Zbyszek Pawlak
Afganistan. Kraj „gruszek na wierzbie”
Trawa jeszcze nie wyschła, owoce zaczynają dojrzewać, a niebo pokryte jest
idealnym błękitem. Woń kwitnących róż miesza się z zapachem świeżego chleba z
przydrożnych piekarni. W takiej scenerii chciał przemierzać „nowy”, powojenny
Afganistan Zbyszek Pawlak, który od 25 lat nieustannie powraca na ścieżki
jedwabnego szlaku. O takiej scenerii dla swoich codziennych spraw marzą też
Afgańczycy. Rzeczywistość wciąż bywa jednak inna. Polski podróżnik zatrzymywał
się w ich domach w Kabulu i na prowincji, wędrował przez wioski Pasztunów,
Tadżyków i Uzbeków w Hindukuszu, odwiedził także osiedla uchodźców, którzy po
latach wojennej emigracji w Iranie i Pakistanie próbują na nowo układać swoje
życie w ojczyźnie.
12.50-13.10 | PRZERWA
13.10-16.00 | BLOK VI
Michał Kiełbasiński
runDOG. Jukon i Alaska śladem psich zaprzęgów
W tym projekcie najtrudniejsze było przekonanie przyjaciół, że, owszem, oszalał,
ale tylko trochę. Kiedy 3 lata temu podczas zimowej wyprawy na dystansie 700 km
odmroził palce u rąk i stóp, lekarze nie dawali mu szans na to, że wróci na
daleką północ. Ale Michał Kiełbasiński, który w dzieciństwie naczytał się
książek Londona, Coopera i Curwooda, miał cel: chciał samotnie przebiec Yukon
Trial, liczący 1000 mil (1600 km) szlak najdłuższego i najtrudniejszego na
świecie wyścigu psich zaprzęgów – z Whitehorse przez Dawson do Fairbanks. By
oddać hołd najwierniejszemu przyjacielowi człowieka, pomóc zbierać pieniądze na
rzecz fundacji opiekującej się bezdomnymi zwierzętami i zapisać się na kartach
historii. W środku zimy, przy czterdziestostopniowym mrozie, „na lekko”,
zaprzęgnięty do pulek, na które zabrał tylko minimalną ilość sprzętu.
Zrezygnował z broni, nart i namiotu. Wydawało mu się, że będzie musiał stoczyć
pojedynek z naturą. Pomylił się. I to bardzo.
Katarzyna, Krzysztof, Joanna i Natalia Machulscy
Plateau Putorana. Pontonami za koło podbiegunowe
Ponad 600 km w pontonach za kołem podbiegunowym na syberyjskiej rzece Majmieczy
w całkowicie bezludnej i oszałamiająco pięknej, górskiej scenerii Plateau
Putorana i półwyspu Tajmyr. Katarzyna i Krzysztof Machulscy wraz z córkami
(Joanną i 13-letnią Natalią) oraz dwójką Rosjan przez 15 dni nie spotkali
żadnego człowieka, byli samowystarczalni i zdani tylko na siebie. Pokonywali
kaniony i skalne progi oraz walczyli z komarami, meszkami i własnym zmęczeniem.
Z bliska podziwiali dziką przyrodę Ewenkii, nietkniętą ludzką ręką ani stopą.
Widzieli drapieżne ptaki, wilki, łosie i niedźwiedzie oraz łowili największe
ryby łososiowate świata – tajmienie. Eksplorowali dopływy Majmieczy – Czigidy i
Ambardach – oraz Wyżynę Kos-Kirieke. Od jeziora Turuke dopłynęli na pontonach aż
do ujścia rzeki do Chety, skąd blaszanym statkiem dotarli do Chatangi.
Piotr Strzeżysz
Oderwać się od ziemi. Rowerem z Patagonii na Alaskę
Znów był w podróży, znów rowerem, znów prawie półtora roku. Gdy trzy lata temu w
Gdyni kończył opowieść o swojej epickiej, nagrodzonej Kolosem podróży z Alaski
do Patagonii, pokazał przejmujący film nagrany na brzegu Cieśniny Magellana, na
którym wrzuca do morza całą, zaklętą w kamyk podróż. Zatrzymał się wtedy na 300
km przed metą planowaną w Ushuai. „Może dojadę tam innym razem, ale jeszcze nie
teraz. Może za rok, a może wcale. Kto wie, być może ta droga nigdy się nie
skończy i zawsze już będę jechał na >koniec świata<, mając przed sobą
nieuchwytny horyzont” – mówił. W lipcu 2016 roku wrócił do Ameryki i ruszył w
przeciwnym kierunku. Po co? „Uczyć się uważności, uczyć się świata. W
najbardziej banalnych momentach znajdywać uśmiech i szczęście. Otwierać oczy na
to, czego na co dzień nie widać. Przebywać z ludźmi i zostawiać im cząstkę
siebie. Rozmawiać z duchami i często patrzeć w gwiazdy. Głaskać rude koty i
dokarmiać bezdomne psy. Oderwać się od ziemi, choćby na chwilę". Cel osiągnięty?
„Wszystko, jak powyżej”.
Norbert Pokorski, Marek Połchowski
Grenlandzka podróż w czasie
Zimą 2017 roku Norbert Pokorski wraz z Markiem Połchowskim wyruszyli z najdalej
na północ wysuniętego miasta Grenlandii, Qaanaaq, w stronę zatoki Kane Bassin.
Wędrując przez lądolód grenlandzki, ciągnęli na saniach ekwipunek potrzebny na
90 dni marszu (po 200 kg na osobę). Wspięcie się na płaskowyż mierzący 1300 m
n.p.m. zajęło im 2 tygodnie, a pokonanie trasy w obie strony ponad 2 miesiące.
Po tej przeprawie Marek w maju wrócił do Polski, a Norbert, już w pojedynkę,
dotarł do Qaanaaq, gdzie przez niemal 3 miesiące uczył się języka i kultury
Inuitów oraz zgłębiał tajniki sztuki przetrwania w Arktyce. W połowie lipca
wypłynął samotnie kajakiem na północ, by przez miesiąc szukać śladów słynnej
wyprawy Knuda Rasmussena „Thule II”.
Michał Woroch, Maciej Kamiński
Wheelchairtrip przez Amerykę
Gdy kilka lat temu mówili, że kiedyś to zrobią, prawie wszyscy pukali się w
głowę. Michał i Maciej, dwóch przyjaciół poruszających się na wózkach
inwalidzkich, rzucili wyzwanie trasie oraz samym sobie i po tym, jak wiosną 2016
roku otrzymali w Gdyni Nagrodę im. Zawady, ruszyli w podróż życia. 20-letnim
landroverem defenderem, do którego sami zaprojektowali szereg udogodnień,
wystartowali z Ushuai na Ziemi Ognistej w jedynym możliwym kierunku – na północ.
Przez Argentynę, Chile, Boliwię, Peru (statkiem do Iquitos!), Ekwador, Kolumbię,
Panamę, Kostarykę, Nikaraguę, Honduras, Salwador, Gwatemalę i Meksyk dotarli aż
do USA. Sami! W 262 dni przejechali ok. 40 tys. km i zgodnie twierdzą, że było
to dla nich jak wejście na ośmiotysięcznik. Z powodu awarii silnika w ich
ukochanym defie na kilka miesięcy przerwali wyprawę, ale wiosną tego roku
wracają – ich cel to Prudhoe Bay na Alasce, północy kraniec drogi
panamerykańskiej.
16.00-16.20 | PRZERWA
16.20-19.10 | BLOK VII
Aleksander Doba
On znów to zrobił! Trzecia Transatlantycka Wyprawa Kajakowa
Dla Olka Doby nie ma straconych szans. 16 maja 2017 roku laureat Super Kolosa,
niezniszczalny kajakarz z Polic, Olek Doba, wznowił przerwaną rok wcześniej
Trzecią Transatlantycką Wyprawę Kajakową i wyruszył spod latarni morskiej w
Barnegat Light, New Jersey w samotną podróż na wschód przez ocean. Za cel obrał
Lizbonę, gdzie zamierzał dotrzeć na swoje 71 urodziny, ale trudności, na jakie
napotkał na trasie (m.in. poważna awaria steru, z powodu której musiał na kilka
godzin opuścić kajak, by dokonać naprawy na statku), zmusiły go do zmiany kursu
– ostatecznie do brzegów Europy przybił w Bretanii. W 110 dni przemierzył ponad
8000 km! Trzeci samotny trawers Atlantyku kajakiem – pierwszy z zachodu na
wschód, po zimnych, północnych wodach – był zarazem najtrudniejszy. Olek
przetrwał m.in. pięć sztormów o sile powyżej 8 stopni w skali Beauforta i – jak
twierdzi – zbliżył się do granicy swoich możliwości. Twierdzi też, że zrobił to
po raz ostatni.
Janusz Adamski
Trawers Mount Everestu
Wiosną 2017 roku ta wiadomość wywołała chwilową sensację nawet wśród tych,
którzy na co dzień z himalaizmem mają niewiele wspólnego. Że ktoś wykonał
trawers Mount Everestu? Nieważne. Po za tym: co to jest trawers? Liczyło się, że
zrobił to bez pozwolenia. News brzmiał: „Przez Polaka Chińczycy zamykają
Himalaje”. Jak było naprawdę? Janusz Adamski od lat miał jeden cel: chciał
samotnie przejść z Tybetu do Nepalu przez wierzchołek Everestu – i to zrobił
(dopiero na 8300 m użył tlenu). Ponieważ uzyskanie pozwolenia na trawers
najwyższej góry świata od wielu lat nie jest możliwe, Adamski nie chciał czekać
w nieskończoność i swój plan zrealizował, świadomy, że poniesie karę (miał
permit na zdobycie góry od strony chińskiej oraz permit parkowy nepalski na
zejście). Szczyt odpowiedzialności (za własne decyzje) czy egoizmu? Zamiast
oceniać, znacznie lepiej jest porozmawiać.
Marek Jędrzejczak
Picos 2017
Picos de Europa (Szczyty Europy) to najwyższe pasmo Gór Kantabryjskich,
położonych na północy Półwyspu Iberyjskiego, znajdujące się w bezpośredniej
bliskości Oceanu Atlantyckiego. Grotołazi ze Speleoclubu Wrocław od ponad ćwierć
wieku eksplorują jego wapienne, poprzecinane korytarzami wnętrze, badając
systemy jaskiniowe w wysuniętym na zachód masywie El Cornión (za co otrzymali
wyróżnienia na Kolosach 1999 i 2010). W trakcie ubiegłorocznej wyprawy udało im
się połączyć Pozu de la Torre Santa María z systemem jaskiń Cemba Vieya, dzięki
czemu całość osiągnęła deniwelację 957 m. Długość systemu – obecnie najgłębszego
z eksplorowanych w Hiszpanii przez wrocławskich speleologów – to ponad 9 km przy
rozciągłości poziomej liczącej 1,5 km.
Marcin Tomaszewski, Sławomir Ejsymont
Ekstremalnie i wysoko. Grenlandia 2017
Eksploracja z prawdziwego zdarzenia. Uczestnicy wyprawy kierowanej przez Marcina
Tomaszewskiego, jednego z najlepszych wspinaczy wielkościanowych na świecie,
zapuścili się ku północno-zachodnim wybrzeżom Grenlandii, by z morza dotrzeć w
niezbadane wcześniej masywy górskie w rejonie fiordów Ummanaq oraz na wyspach
Akuliaruseq oraz Kangeq. Poprowadzili tam dwie nowe drogi na ścianach mierzących
700 m i 850 m, w tym prawdopodobnie najtrudniejszą w skali wspinaczkowej drogę
alpinistyczną na Grenlandii („Nightwatch” na niezdobytym dotąd szczycie na
wyspie Akuliaruseq). W składzie ekspedycji, oprócz kierownika, znaleźli się
alpiniści Wojciech Malawski i Konrad Ociepka, operator Mateusz Solecki, Sławomir
Ejsymont oraz Artur Bergier, kapitan jachtu oceanicznego „Berg”, którym w
poszukiwaniu dziewiczych miejsc Polacy przemierzyli ponad 1000 mil morskich.
Ditta Kicińska, Adam Łada
Jaskinie gór przeklętych
Prokletije, czyli Przeklęte – tak po serbsku nazywa się pasmo Gór Dynarskich,
położone na pograniczu Albanii, Czarnogóry i Kosowa. Jego najwyższe szczyty
wznoszą się na wysokość blisko 2700 m, a grzbiety poprzecinane są głębokimi,
polodowcowymi dolinami. W tej wspaniałej scenerii Alp Albańskich, choć po
czarnogórskiej stronie, od wielu lat konsekwentnie działają grotołazi
Wielkopolskiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego przy wsparciu Speleoklubu
Świętokrzyskiego. Ich aktywność koncentruje się we wschodniej części masywu
Beliča, w okolicy Doliny Skripa oraz szczytu Maja Kolata (2534 m, najwyższy
szczyt Czarnogóry). Wyprawie zorganizowanej latem 2017 udało się pomierzyć ponad
2640 m nowych korytarzy, w tym dotrzeć do głębokości 696 m w Jaskini Górniczej,
dzięki czemu stała się ona najgłębszą znaną jaskinią Gór Prokletije.
19.10-19.30 | PRZERWA
19.30-22.00 | BLOK VIII
Karolina Ośka, Michał Czech
El Capitan klasycznie
Cel wyprawy pary wspinaczy do słynnej Doliny Yosemite był w równym stopniu
ambitny, co klasyczny: zamierzali w takim właśnie, klasycznym stylu, przejść
drogę „Freerider” na 1000-metrowej ścianie El Capitana. Pierwsze dwa tygodnie
pobytu spędzili w wyżej położonej części Parku Narodowego Yosemite - Tuolumne
Meadows, by następnie przygotowywać się do głównego zadania. W ścianę weszli na
początku października i spędzili w niej 6 dni. Po klasycznym przejściu
wszystkich wyciągów „Freeridera” z satysfakcją stanęli na szczycie. Nim wrócili
do Polski zmierzyli się z jeszcze jedną trudną drogą – 9-wyciągową „Final
Frontier” na Fifi Buttress. Również z sukcesem.
Ryszard Pawłowski
Wiecznie młody na Manaslu
Znakomity himalaista, 5-krotny zdobywca Mount Everestu, autor nowych dróg i
wartościowych powtórzeń w górach 5-ciu kontynentów, a także jeden z najbardziej
doświadczonych przewodników wysokościowych na świecie – albo po prostu: „Napał”,
czyli Ryszard Pawłowski, w ubiegłym roku został pierwszym laureatem nowej
nagrody wręczanej podczas Kolosów, ufundowanej przez prezydenta Gdyni Nagrody
Wiecznie Młodzi dla podróżników z kategorii wiekowej 65+. Przeznaczył ją na
załatwienie „porachunków” z Manaslu. 27 września, czyli ponad trzy miesiące po
swoich 67. urodzinach, wspiął się na ósmy pod względem wysokości szczyt świata
(8163 m), zdobywając w ten sposób jedenasty 8-tysięcznik w karierze.
Paweł Ramatowski
Kanin 2017. Polska Jama coraz dłuższa
Kolejna, XIX wyprawa Sekcji Taternictwa Jaskiniowego Klubu Wysokogórskiego
Kraków w słoweński masyw Kanin. Bazę wyprawy, jak w latach poprzednich,
stanowiły ruiny schroniska „Planinski Dom” na wysokości 1806 m. Po
zeszłorocznych, przełomowych odkryciach w Galerii Vilinskiej w systemie Polska
Jama – Mala Boka, w tym roku krakowskim grotołazom udało się w nim skartować
ponad 800 m nowych korytarzy, w tym partie rozwijające się bezpośrednio w
kierunku Velkiej Boki (wywierzyska w południowej części Kaninu), co przybliża
ich do połączenia jaskiń w jeden system. Równolegle do działań w Malej Boce
uczestnicy wyprawy eksplorowali również jaskinię Jama Andreja, zlokalizowaną na
wysokości 1728 m. Pogłębili ją o 200 m i zwiększyli jej znaną długość ze 175 m
do 450 m.
Niespodzianka
Pokaz specjalny
Niedziela, 11 marca 2018 roku
DZIEŃ FOTOPLASTYKONU I FINAŁ KOLOSÓW
Prowadzący: Dariusz Podbereski
10.00-12.35 | BLOK IX
Urszula Ziober, Magdalena Sobczak
Bike Jamboree 2019
3 dziewczyny, 2 chłopaków, 5 rowerów i syberyjska zima, czyli prawdopodobnie
najtrudniejszy etap sztafety rowerowej dookoła świata Bike Jamboree
(prawdopodobnie, bo sztafeta wciąż jedzie; wyruszyła z Polski w maju 2017, a jej
zakończenie planowane jest na jesień 2019). Wigilię spędzali na granicy
rosyjskiej zamknięci za drutem kolczastym, a nowy rok przywitali w Mongolii.
Dwukrotnie. Spotkali się z prawdziwym szamanem, mieli czworonożnego przewodnika
stada, a przez najbardziej tajemniczą przełęcz – Czike-Taman, przeprowadził ich
bezpiecznie dobry duch. Przede wszystkim jednak, przez cały czas mieli zimno.
Bardzo zimno. W Gdyni opowiedzą, co i jak szybko zamarza przy temperaturze
-40°C, czy zimą lepiej jeździć z górki, czy pod górkę, i ile kilometrów można
przejechać z sakwami na single-speedzie po mongolskich bezdrożach.
Marcin Korzonek
TransNegev – rowerem przez pustynię rzeką, której nie ma
Pustynia Negew, która pokrywa ok. dwóch piątych powierzchni Izraela, to wbrew
pozorom miejsce bardzo trudno dostępne. Ogromna jej część, to wielki poligon
wojskowy, gdzie codziennie odbywają się ćwiczenia izraelskiej armii. Marcin
Korzonek, który w ubiegłym roku otrzymał na Kolosach wyróżnienie w kategorii
„Wyczyn roku” za wyprawę Polska Prosto Rowerem, tym razem pojechał nieco dalej.
Na Bliskim Wschodzie zmagał się z grzęznącymi w piachu oponami fat bike’a,
stromymi i kamienistymi drogami oraz upałem i brakiem wody. Musiał też się
nieźle nagłowić, by ominąć zarówno pola minowe, jak i wojskowe zakazy. Łącznie
ok. 700 km spod Beer Szewy na zachód w stronę granicy z Gazą, potem na południe
do Eliatu i znów na północ – przez cały czas bez korzystania z dróg asfaltowych.
Stanisław Leszczyński
Rowerem przez Amerykę Południową
Z Bogoty na Ziemię Ognistą, przez las równikowy w Ekwadorze, Machu Picchu,
andyjskie przełęcze, pustynię Atacama, słynną drogę Carretera Austral i Parque
nacional Los Glaciares z widokiem na budzący grozę masyw Fitz Roya. Gdy
Stanisław Leszczyński po pięciu miesiącach wyprawy marzeń dotarł do Ushuai, na
liczniku roweru miał ponad 8800 km (trzy odcinki trasy – łącznie ok. 3000 km, w
tym z Limy do Cuzco – pokonał autobusem). Po drodze m.in. wziął udział w wyścigu
kolarskim (i wygrał w kategorii zawodników zagranicznych, zgarniając w nagrodę
300 tys. kolumbijskich peso!) oraz uczył argentyńskie pingwiny hiszpańskich
przekleństw. Jechał sam, ale w podróży spotkał dziesiątki życzliwych osób.
Najciekawszy pokaz z PPNT
Wybrana prezentacja z piątkowo-sobotniego Fotoplastykonu w Pomorskim Parku
Naukowo-Technologicznym Gdynia
Mariusz Jachimczuk
Oblicza Afryki Środkowej
Z wykształcenia informatyk, z zawodu wydawca, z zamiłowania fotograf od
kilkunastu lat konsekwentnie podróżuje po Afryce, wybierając bardzo nieoczywiste
kierunki. W ostatnich latach, podczas trzech wyjazdów, odwiedził Demokratyczną
Republikę Konga, Gabon, Kamerun, Republikę Środkowoafrykańską oraz Wyspy
Świętego Tomasza i Książęcą. W ich naturalnym środowisku podglądał goryle,
mandryle i słonie leśne, zachwycał się polifonicznym śpiewem Pigmejów Aka, a w
Parku Narodowym Wirunga wspiął się na czynny wulkan Nyiragongo (3470 m), gdzie
znajduje się największe na świecie jezioro lawy. Wspólnie z Robertem Gondkiem
(wyróżnienie na Kolosach 2016) próbował też ustalić, która góra w Gabonie jest
najwyższa.
12.35-12.55 | PRZERWA
12.55-15.40 | BLOK X
Damian Wojciechowski
Rzeka marzeń
Kontynuacja wyprawy z 2016 r., podczas której grupa Polaków pod kierunkiem
Damiana Wojciechowskiego, jezuity zakochanego w Azji Środkowej, eksplorowała
mało znaną i trudnodostępną część Tienszanu na granicy kirgisko-chińskiej –
pasmo Kokszał-too. W ubiegłym roku podróżnicy wrócili w ten rejon i podjęli
próbę spłynięcia rzeki Kok-kija, wypływającej z jeziora Kel-Suu, położonej w
200-metrowym skalnym kanionie. Po dotarciu do najtrudniejszego odcinka rzeki,
dramatyczne wydarzenia zmusiły uczestników wyprawy do zmiany planów. O tym, co z
tego wyszło, opowiada nakręcony przez brata Damiana film Rzeka marzeń.
Damian Wolf Wagabunda
Restauracja. Mazury-Dakar rowerem
Dokumentalny film opowiada o trzech osobach: zwykłym człowieku, który pewnego
dnia czuje zew, by odwiedzić Afrykę, egoiście, który chce się wyzwolić od
swojego ego, i marzycielu, który pragnie podziwiać piaski Sahary z siodełka
„Czarnej Perły”. Ale jak to możliwe, skoro bohater jest jeden? Jesienią 2015 r.
Damian Wolf Wagabunda wyciągnął z piwnicy rower i z rodzinnego miasteczka Korsz
na Mazurach ruszył w drogę, by przejechać własny Rajd Dakar. Podróż zabrała mu
prawie pół roku. Przejechał blisko 10 tys. km, na rowerze spędził 590 godzin,
raz zasłabł i wrócił szczęśliwy. Tylko skąd wziął się tytuł Restauracja?
Dominik Bac, Leszek Cichy, Andrzej Ciszewski, Piotr
Chmieliński, Krystyna Chojnowska-Liskiewicz, Chopin i inni
20 lat Ogólnopolskich Spotkań Podróżników, Żeglarzy i
Alpinistów
Wspomnienia z dwóch dekad OSPŻiA, imprezy, która zmieniła polskie podróże i
sposób, w jaki się o nich opowiada. Będzie o trudnych początkach, latach walki o
coraz lepszą jakość i – wreszcie – o tym, jak udało się z gdyńskiej imprezy
stworzyć największy festiwal podróżniczy w Europie. Barwne anegdoty, nieznane
fakty, dużo wzruszeń i okazja do tego, by poczuć się częścią społeczności, która
tworzy historię, robiąc przy tym coś fantastycznego.
Anna Czerwińska
Super Kolos 2017
Kapituła Kolosów, w tym roku po raz pierwszy wspólnie z nowo powołanym gremium –
Honorową Kapitułą Kolosów – zdecydowała, że Super Kolos 2017 za całokształt
osiągnięć trafi w ręce Anny Czerwińskiej. W godne ręce. Wybitna himalaistka,
zdobywczyni sześciu ośmiotysięczników, jest pierwszą Polką, która osiągnęła
Koronę Ziemi, czyli najwyższe szczyty wszystkich kontynentów, oraz drugą po
Wandzie Rutkiewicz polską himalaistką, która stanęła na szczycie Mount Everestu
(za to osiągnięcie otrzymała na Kolosach 2000 wyróżnienie w kategorii
„Alpinizm”). Do ścisłej czołówki polskich alpinistów i himalaistów należy od lat
70. XX wieku. Na swoim koncie ma również pierwsze polskie kobiece wejścia na
Lhotse (2001) i Makalu (2006) oraz pierwsze kobiece przejście zimowe północnej
ściany Matterhornu (1978, w czteroosobowym zespole). Zdobyła także m.in. Czo Oju
i Gaszerbrum II oraz średni wierzchołek Sziszapangmy i tzw. Rocky Summit (przedwierzchołek)
na Broad Peaku. Oprócz tego, że się wspina, w górach i o górach pisze, od wielu
lat aktywnie uczestniczy też w życiu polskiego środowiska górskiego i
podróżniczego.
15.40-16.00 | PRZERWA
16.00 | Ceremonia wręczenia Kolosów, Nagrody im. Andrzeja
Zawady, Nagrody Wiecznie Młodzi, Nagrody Specjalnej i Nagrody Dziennikarzy
Prowadzący: Sylwia Różycka i Tomek Michniewicz
Wręczenie Nagród Publiczności i Grand Prix konkursu
FotoGlob
Konkurs (z nagrodami) dla osób biorących aktywny udział w
wyborze laureatów nagród publiczności
18.00
Rafał Fronia
K2
Ta Góra jest jak połączenie syreny i rosiczki. Najpierw słyszy się o jej
śpiewie. Magia zaczyna działać, góra mami, wabi, ściąga ku sobie jak magnes. I
ani się obejrzymy, już wbijamy czekan w jej lód, a obok... leżą wystające z lodu
fragmenty ludzkich szczątków, pożartych kiedyś, a dziś wyplutych na szkło
lodowca. W tym roku jej zachłanność przerosła wszystko. Góra omamiła cały naród.
Wszyscy chcą o niej słuchać, patrzeć na nią, być z nią i na niej. Rafał Fronia,
kronikarz Narodowej Wyprawy na K2, którego doskonałymi relacjami spod ostatniego
niezdobytego zimą ośmiotysięcznika zaczytywaliśmy się w długie zimowe wieczory,
opowie w Gdyni o tym, jak góra go odtrąciła. Crème de la crème na deser
tegorocznych Kolosów.
*****
W hali Gdynia Arena od piątku do niedzieli będzie też można oglądać prace
prezentowane w ramach wystawy FotoGlob oraz fotograficzną retrospektywę 20 lat
Ogólnopolskich Spotkań Podróżników, Żeglarzy i Alpinistów.
Pokazy odbywające się w Dużej Sali hali Gdynia Arena będą ponadto bezpośrednio
transmitowane w trzech salach Centrum Konferencyjnego Pomorskiego Parku
Naukowo-Technologicznego Gdynia (al. Zwycięstwa 96/98, budynek III) – w sali
kinowej na parterze oraz w salach D i E na I piętrze (łącznie 422 miejsca). Na
transmisje zapraszamy w piątek od 11.00 do 22.20, w sobotę od 10.00 do 22.00 i w
niedzielę od 10.00 do 15.40 (każdego dnia sale będą otwierane na 30 minut przed
początkiem transmisji).
